Miesiąc: marzec 2015

Adw. Paweł Osik, na prośbę Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, prowadzi sprawę maturzystów z Ostrowca Świętokrzyskiego. Cztery lata temu ponad 50 uczniom liceów w tym mieście unieważniono wyniki z matury z chemii. Maturzystom zarzucono, że nie napisali samodzielnie swoich prac. „Konsekwencje unieważnienia wyników dla tej grupy uczniów był straszne. Bez możliwości odwołania się od tej decyzji maturzyści nie mogli iść na studia, a ich plany na najbliższe kilka lat stały się nierealne” – mówił adw. Paweł Osik.

Zdaniem adw. Pawła Osika prawo maturzystów do wszczęcia procedury zewnętrznej weryfikacji wyników egzaminu powinno być standardem. „Obowiązkiem ustawodawcy jest uwzględnienie tego, że pomyłki przy ocenianiu mogą się zdarzyć i należy zagwarantować procedurę odwołania od mylnie wydanej decyzji” – mówi adw. Paweł Osik.

Zaskarżenie wyników matury utrudnia również fakt, że prawo nie stwarza możliwości między innymi swobodnego dostępu do dokumentów egzaminacyjnych. Zdaniem adw. Pawła Osika taka sytuacja jest kuriozalna. „Jako obrońca mam dostęp do np. dokumentów objętych klauzulą tajność zgromadzonych w toku postępowania. Kwestie dostępu do tych dokumentów są szczegółowo uregulowane” – mówił adw. Paweł Osik. „W przypadku zaskarżenia wyników matury sytuacja jest zupełnie inna. Maturzyści mogą uzyskać jedynie wgląd do swoich prac, nie mogą robić im zdjęć ani sporządzać notatek” – tłumaczył adw. Paweł Osik.

W 2013 r. do Trybunału Konstytucyjnego wniesiono skargi maturzystów z Ostrowca Świętokrzyskiego. Sprawa czeka na rozpatrzenie. „Do tej pory ustawodawca nie podjął żadnych działań zmierzających do wprowadzenia procedury odwołania się od wyników matury. Mam nadzieję, że TK możliwie szybko zajmie się tym problemem i orzeczenie, które wyda przesądzi o niekonstytucyjności tych przepisów” – mówił adw. Paweł Osik.

Zapis audycji dostępny jest tutaj.

O sprawie maturzystów i wniesionych skargach konstytucyjnych można przeczytać tutaj.

While on his way home after work, Mr. P. suffered a major stroke. Police officers who intervened concluded that the man was under the influence of alcohol and called the City Guard to transport him to the sobering station.

During the intervention, the man was not tested with a breathalyzer because neither the Police nor the City Guard had one at their disposal at the time. As a result, the man was admitted to the sobering station which conducted a medical examination and called the ambulance four hours after Mr. P.’s admittance.

“While considering the appeal against Mr. P.’s arrest and admittance to the facility, the court stated that the man’s placement in a sobering station was unjustified, misguided, mistaken and carried at least a potential risk to his health and life,” says Irmina Pacho, a lawyer at the Helsinki Foundation for Human Rights (HFHR). The court also pointed to the insufficient supervision over the man’s stay in the station.

The court concluded that both the officers of the Police and the City Guard exercised due diligence. It further noticed that it was impossible to lay the blame on the officers for not noticing that Mr. P. was in need of immediate medical care and that it was necessary to transport him to the hospital instead of a sobering station.

„In its case-law, the European Court of Human Rights has multiple times noted that a state has a duty to protect arrested persons and persons deprived of liberty. This duty covers, among others, protection of health and provision of proper healthcare,” explains advocate Mikołaj Pietrzak who, at the request of HFHR, served as Mr. P.’s pro bono lawyer.

„An enhanced standard of protection should also apply to law enforcement officers in situations when they assess the health of persons transported to sobering stations,” advocate Mikołaj Pietrzak adds.

“In HFHR’s view, it is necessary to introduce proper procedures and provide adequate training in order to eliminate the risk of law enforcement officers’ making wrong decisions in the future, which could endanger somebody’s life or health,” Irmina Pacho adds. “Correct assessment of the man’s health and provision of medical care in the key moment just after the stroke could have limited the extent of internal damage.”

Po obserwacji Artura Ł. w zakładzie biegli uznali, że cierpi on „na zaburzenie psychiczne, które uniemożliwiło mu rozpoznanie znaczenia jego czynu lub pokierowania postępowaniem”. Artur Ł. został zwolniony z aresztu dopiero w marcu 2013 r.

„Ta sprawa pokazuje, jak łatwo jest pod hasłem walki z terroryzmem nadużywać siły państwa wobec jednostki” – mówi adw. Mikołaj Pietrzak, jeden z pełnomocników Artura Ł.

Media informowały, że jeszcze przed zatrzymaniem podejrzanego ABW wiedziała, że ma on kłopoty z adaptacją w społeczeństwie i jest pacjentem poradni zdrowia psychicznego. W rezultacie śledztwo umorzono.

W wniosku o zadośćuczynienie oraz przed Sądem pełnomocnicy Ł. – adw. Mikołaj Pietrzak oraz adw. Kacper Florysiak – podkreślili, że jego zatrzymanie w areszcie istotnie wpłynęło na jego stan zdrowia i nasiliło objawy chorobowe.

Wyrok nie jest prawomocny.

Pełnomocnicy Artura Ł. złożyli również skargę do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, w której zarzucili naruszenie prawa do wolności i bezpieczeństwa osobistego oraz prawa do rzetelnego procesu.

Warszawski Turniej Arbitrażowy jest projektem edukacyjnym, w ramach którego przeprowadza się symulacje rozprawy arbitrażowej. W rolach pełnomocników stron występują studenci prawa z europejskich uniwersytetów, którzy oceniani są przez prawników na co dzień zajmujących się postępowaniem arbitrażowym.

„Każdy pojedynek turniejowy rozpatrywany jest przez trzech arbitrów, którzy zachowują się podobnie jak podczas prawdziwych rozpraw arbitrażowych, w tym mają prawo do zadawania uczestnikom pytań” – tłumaczy apl. adw. Katarzyna Dąbrowska.

W tegorocznym Turnieju Arbitrażowym jego uczestnicy zajmowali się sprawą wykonania zobowiązania polegającego na dostarczeniu odpowiedniej ilości rzadkiego minerału, produkowanego przez jedną, a dystrybuowanego przez drugą stronę sporu, a także kwestiami związanymi z instytucją arbitra doraźnego oraz udziału w postępowaniu arbitrażowym podmiotu trzeciego (tzw. joinder) na tle Regulaminu Arbitrażowego ICC.

„Podobnie jak w poprzednich latach, tak samo w tym roku poziom przygotowania uczestników był bardzo wysoki” – mówi mec. Artur Sidor. „Studenci świetnie orientowali się nie tylko w zawiłościach stanu faktycznego, ale także przepisów prawa” – dodaje mec. Artur Sidor.

Zadaniem arbitrów jest przede wszystkim przekazanie uczestnikom uwag, które pozwolą im na dalsze doskonalenie swoich umiejętności z zakresu argumentacji prawniczej, z uwzględnieniem specyfiki międzynarodowych postępowań arbitrażowych.

Warszawski Turniej Arbitrażowy jestem jednym z turniejów przygotowujących do finałowego konkursu Willem C. Vis International Commercial Arbitration Moot, który odbywa się co roku w Wiedniu.

Więcej informacji na temat VII. Warszawskiego Turnieju Arbitrażowego dostępnych jest tutaj.