[:pl] 

Q: Jakiego rodzaju przedmioty mogą być specjalnie chronione przez państwa?

A: Po pierwsze: wszelkie rzadkie bądź zagrożone gatunki fauny i flory. Powszechnie zakazane jest przewożenie produktów wytworzonych z kości słoniowej czy zębów hipopotamów. Przykładami produktów, których lepiej nie przewozić są też nalewki z węży czy produkty ze skóry krokodyli. Od dwóch lat warto również zwracać uwagę czy nie wywozi się piasku z Sardynii. Często nie należy również wywozić muszli czy innych znalezisk, na które natrafiliśmy podczas spacerów po plaży czy też podczas nurkowania. Niezależnie, w niektórych państwach lub ich częściach obowiązuje zakaz przywożenia lub wywożenia jakichkolwiek okazów flory ze względu na ochronę środowiska. Koronnym przykładem są Wyspy Galapagos, które ze względu na swój unikalny na skalę światową ekosystem i wiele nieodwracalnych szkód związanych z pojawieniem się osadnictwa, a następnie turystyki – bardzo rygorystycznie regulują i kontrolują przewożony bagaż.

Państwa często limitują możliwość wywozu produktów będących swego rodzaju wizytówką danego kraju, zarówno ze względów ekonomicznych, jak i ograniczonych zasobów niezbędnych do ich produkcji – np. cygara na Kubie czy kawior w Rosji.

Poszczególne kraje chronią też dobra kultury – zarówno elementy konkretnych budynków czy miejsc pamięci, jak i wytwory będące elementem kultury. W tym kontekście należy szczególnie uważać na wszelkie targi staroci, ale też zastanowić się przed zabraniem kamyka czy odpadłego fragmentu budowli. W Polsce znane są np. postępowania związane z wynoszeniem fragmentów przedmiotów z Miejsca Pamięci Auschwitz – Birkenau. W wielu krajach wprowadzone regulacje zakazują wywozu antyków, które zidentyfikowano tak poprzez określenie ich wieku, np. w Rosji jest to 50 lat, w Turcji zakazany jest wywóz ponad 100-letnich dywanów.

Q: Jak nie zostać wakacyjnym przemytnikiem? 

A: W pierwszej kolejności, wyjeżdżając sprawdź, jakie są ograniczenia związane z wwożonymi rzeczami. Standardowo należy spodziewać się nie tylko ograniczeń związanych z przywozem alkoholu czy tytoniu, lecz również produktów pochodzenia mięsnego. Konfiskata kabanosów przeznaczonych na długie piesze wycieczki nie jest zjawiskiem nietypowym.

W trakcie wyjazdu dobrze zwrócić uwagę na wszelkiego rodzaju znaki wskazujące na zakaz zbierania różnych przedmiotów czy zrywania roślinności. Znaki te – często pomijane przez turystów lub lekceważone – są jedyną przestrogą, którą najczęściej spotkamy na swojej drodze. Chociaż ostrzeżenia o tym, że nie można zbierać kamieni, wywozić muszli czy piasku wyglądają dla turysty niepoważnie, ich nieprzestrzeganie jest przyczynkiem wszelkich dalszych kłopotów.

Warto wcześniej zweryfikować czy wywóz konkretnych rzeczy jest legalny. 

Q: Gdzie mogę sprawdzić obowiązujące zasady?

A: Zazwyczaj poszczególne kraje publikują takie informacje na oficjalnych portalach turystycznych czy też na stronach służb celnych. Pomocna może być również strona Ministerstwa Spraw Zagranicznych, która zawiera zbiór różnych praktycznych informacji o podróżach do konkretnych państw (https://www.gov.pl/web/dyplomacja/informacje-dla-podrozujacych).

W zakresie chronionych gatunków fauny i flory pomocna jest również strona Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (powszechnie znana jako CITES – the Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora), zarówno pod kątem wyszukiwarki poszczególnych krajów, która umożliwia sprawdzenie danych kontaktowych osób i instytucji odpowiedzialnych za ochronę środowiska oraz gatunków chronionych w danych kraju (https://cites.org/eng/parties/country-profiles), jak również wyszukiwarka gatunków chronionych niezależnie od kraju (https://checklist.cites.org/#/en).

Q: Jakie kary grożą za przewożenie rzeczy, co do których wprowadzono w danym państwie zakaz? 

A: W wielu krajach kary te mają przede wszystkim charakter administracyjny, a tym samym wiążą się z bardziej bądź mniej dotkliwą karą finansowa. Jednakże przewóz wyrobów wytworzonych z zagrożonych wyginięciem gatunków fauny czy flory często traktowany jest jako przestępstwa związane z naruszeniem środowiska naturalnego i zagrożone nie tylko sankcjami karnymi o charakterze finansowym, ale też odpowiedzialnością karną. W takim przypadku, niezależnie od ostatecznej kary, dotkliwy jest cały proces związany z prowadzonym postępowaniem karnym.

Q: Jak to wygląda w Polsce?

A: W Polsce potencjalna kwalifikacja karna to kradzież zagrożona karą do 5 lat pozbawienia wolności, jak i kradzież kwalifikowana – tj. kradzież przedmiotów o szczególnym znaczeniu dla kultury, w którym to przypadku zagrożenie karą wynosi do 10 lat pozbawienia wolności. Ponadto, można również spotkać się z zarzutami zniszczenia środowiska – wtedy zagrożenie karą wynosi co do zasady do 2 lat pozbawienia wolności.

Autorka tekstu: adw. Katarzyna Dąbrowska, Partner w Kancelarii Pietrzak Sidor & Wspólnicy

[:]

[:pl]

Sprawa dotyczy wydarzeń z 2016 roku, gdy w dniu 3 kwietnia w kościołach w całej Polsce odczytywany był list pasterski Konferencji Episkopatu Polski dotyczący stanowiska Kościoła ws. zakazu aborcji. W liście tym, hierarchowie kościelni w Polsce wzywali do zmiany (zaostrzenia) obowiązującego w Polsce prawa aborcyjnego. W geście sprzeciwu wobec stanowiska Kościoła przedstawionego w czasie, gdy zbierane były podpisy pod projektem ustawy zaostrzającej przesłanki dopuszczające aborcję, wiele osób opuszczało kościoły w trakcie odczytywania listu pasterskiego KEP.

Skarżąca Anna Zawadzka wyraziła swój sprzeciw w trakcie odczytywania listu pasterskiego KEP w kościele pw. św. Anny w Warszawie w czasie ogłoszeń parafialnych, wykrzykując swoją niezgodę na jego treść, a następnie opuściła kościół. Została oskarżona o popełnienie przestępstwa z art. 195 kodeksu karnego, tj. o złośliwe przeszkadzanie w mszy świętej. W toku postępowania przed sądem przesłuchano świadków zdarzenia oraz m.in. biegłą religioznawczynię. Anna Zawadzka wielokrotnie wyjaśniała w postępowaniu karnym, że nie działała złośliwie, a jej zamiarem było zwrócenie uwagi na konieczność ochrony praw reprodukcyjnych Polek oraz sprzeciw wobec politycznego zaangażowania Kościoła katolickiego.

W 2018 roku Anna Zawadzka została skazana za przestępstwo z art. 195 kodeksu karnego przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie na karę 500 zł grzywny. Wyrok ten został utrzymany w mocy przez Sąd Okręgowy w Warszawie.

To naruszenie Konwencji o Ochronie Praw Człowieka?

W 2019 roku Anna Zawadzka wniosła skargę do ETPCz, ponosząc zarzuty naruszenia art. 10 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka, gwarantującego ochronę swobody wypowiedzi.

W skardze do ETPCz podniesiono, że pociągnięcie Anny Zawadzkiej do odpowiedzialności karnej stanowiło nieproporcjonalną ingerencję w swobodę wypowiedzi kobiety, która swoim zachowaniem wyrażała swój sprzeciw w sprawie o fundamentalnym znaczeniu dla debaty publicznej.

Komunikując sprawę, ETPCz skierował do stron pytanie, czy w związku ze skazaniem Anny Zawadzkiej za przestępstwo z art. 195 kodeksu karnego doszło do ingerencji w przysługujące jej prawo do swobody wypowiedzi, oraz czy ingerencja ta spełnia warunki określone w art. 10 ust. 2 Konwencji.

„Sprawa Anny Zawadzkiej to dokonały przypadek ścierania się praw i wolności  oraz konieczności nawigowania tej granicy. Jest mi przykro, że sądy polskie w istocie uchyliły się przed zmierzeniem się z tym kluczowym zagadnieniem.” – komentuje adw. Mikołaj Pietrzak, pełnomocnik Skarżącej.

„Europejski Trybunał Praw Człowieka opowiada się za szeroką ochroną prawa do swobody wypowiedzi, szczególnie w sprawach o istotnym znaczeniu dla debaty publicznej. Wydarzenia z końca 2020 roku po tzw. wyroku Trybunału Konstytucyjnego w sprawie przesłanek dopuszczalności aborcji znów pokazały, jak istotne jest zapewnienie swobody wypowiedzi w sprawach istotnych dla społeczeństwa i ochrony praw i wolności jednostek oraz odniesienie jej do polskich realiów” – dodaje adw. Małgorzata Mączka-Pacholak.

Komunikat ETPCz w j. francuskim znajduje się tutaj.[:]

[:pl]

Q: Czym jest catcalling?

A: Catcalling to po prostu uliczne zaczepki, określane przede wszystkim jako wulgarne zaczepki lub komentarze głównie o podtekście seksualnym, kierowane wobec nieznanych, przypadkowych osób w przestrzeni publicznej, np. osoby mijanej na ulicy. Zjawisko dotyczy przede wszystkim kobiet, jednak niektóre badania wskazują, że 10 proc. ofiar catcalling to mężczyźni.

Q: Czy polskie prawo karne chroni ofiary catcalling? 

A: Nie ma w tej chwili przepisów, które konkretnie dotyczyłyby wulgarnych zaczepek lub komentarzy o charakterze seksualnym. Nie oznacza to jednak, że nie ma w prawie polskim przepisów, z których nie można skorzystać w przypadku styczności z catcalling. Przepis art. 216 § 1 Kodeksu karnego dotyczy znieważenia innej osoby, a osoby będące ofiarami catcallingu najczęściej czują się właśnie znieważone. Znieważenie podlega karze grzywny, która może wynieść od 100 zł i sięgnąć bardzo wysokich kwot, albo karze graniczenia wolności w wymiarze od jednego miesiąca do nawet dwóch lat. Przepis ten chroni godność każdej osoby, niezależnie od jej płci, wieku, statusu, wiary czy też jakichkolwiek innych czynników.

Jeżeli do wulgarnych zaczepek i komentarzy dojdzie naruszenie nietykalności cielesnej, choćby w postaci zaledwie dotknięcia ofiary catcallingu, karą za taki czyn może być nawet pozbawienie wolności do roku.

W pogotowiu są też przepisy Kodeksu wykroczeń. Zgodnie z art. 107 Kodeksu wykroczeń, zabronione jest złośliwe niepokojenie drugiego człowieka. W przypadku popełnienia tego wykroczenia karami może być: ograniczenie wolności, grzywna do 1500 zł albo kara nagany. Przepis ten chroni komfort psychiczny, spokój człowieka, wolność od rozdrażnienia, niepokoju, poczucia zagrożenia.

Q: Czy na drodze cywilnej ofiara catcallingu może poszukiwać rekompensaty krzywdy związanej z tym zjawiskiem? 

A: Tak! Na gruncie prawa cywilnego upokorzenie czy też obrażenie innej osoby stanowi naruszenie dóbr osobistych. Zgodnie z art. 24 Kodeksu cywilnego ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.

Q: W jaki sposób mogę dochodzić swoich praw?

A: Dochodzenie swoich praw na drodze karnej wymaga sporządzenia prywatnego aktu oskarżenia albo zgłoszenia na Policję. 

W przypadku sprawy cywilnej – należy wnieść powództwo o naruszenie dóbr osobistych. Także i tutaj pożądana byłaby pomoc profesjonalnego pełnomocnika.

Q: Czy zawsze policjant pomoże?

A: Niestety, dużo zależy od indywidualnych okoliczności danego przypadku – zarówno od charakteru czynu, jak i od podejścia i wyszkolenia policjanta w zakresie przeciwdziałania temu zjawisku. Rola policji, a w szczególności funkcjonariuszy patrolujących ulicę w przeciwdziałaniu temu zjawisku jest zwykle niedoceniana, a ich szkolenie w zakresie przeciwdziałania catcallingowi znajduje się na pierwszym miejscu proponowanych rozwiązań mających na celu ich zwalczanie.

Q: Co zrobić, kiedy padniemy ofiarą catcallingu ze strony nieznanego sprawcy?

A: Ofiary catcallingu często rezygnują z dochodzenia swoich praw w sytuacjach gdy osoba, która dopuściła się znieważenia jest dla niej obca. Jeśli jednak dysponujemy jakimikolwiek informacjami, które mogą pomóc ją zidentyfikować, wówczas można zgłosić sprawę policji. Wtedy, na wniosek osoby pokrzywdzonej, Policja zobowiązana jest ustalić dane personalne sprawcy. W identyfikacji sprawcy mogą też pomóc zdjęcia lub nagrania z telefonu komórkowego (osoby pokrzywdzonej lub przechodniów) czy nagrania z monitoringu.

Q: Czy zachowania definiowane jako catcalling są karane w innych krajach? 

A: Regulacje dotyczące karania za zachowaniu typu catcalling to raczej nowość w prawie, ale zdobywająca coraz większą popularność. Zazwyczaj regulacje takie wprowadza się w reakcji na jakieś drastyczne zdarzenie związane z catcalling, szeroko omawiane publicznie. Na przykład we Francji za ten proceder grożą kary pieniężne w wysokości 750 euro, wprowadzone w reakcji na sytuację, w której pewien mężczyzna zaatakował młodą kobietę, Marie Laguerre, gdy ta zareagowała na lubieżne odgłosy, które wydał na nią przed paryską kawiarnią. 

Tym śladem poszła również Holandia – tam za pogwizdywanie na kobiety, wulgarne komentarze, mlaskanie czy chrząkanie można zapłacić karę w wysokości do 4 tys. euro. Podobne rozwiązania istnieją także w Belgii i Portugalii, a także niektórych krajach pozaeuropejskich: w Peru czy też na Filipinach. W Stanach Zjednoczonych przepisy dotyczące nękania ulicznego podlegają jurysdykcji poszczególnych stanów. W Illinois istnieją przepisy dotyczące nękania na ulicy. W tym kraju dużym wyzwaniem jest bardzo ważna tam zasada wolności słowa. Doprowadza to do sytuacji, gdy nawet ofiary obraźliwych wypowiedzi są niechętnie wprowadzaniu takich regulacji.

Q: Jakie są największe problemy związane ze ściganiem tego rodzaju czynów?

A: Badacze zajmujący się tym zjawiskiem są zdania, że społeczeństwo jako całość w dużym stopniu znormalizowało tego rodzaju zachowania, co sprawia, że z jednej strony są one bagatelizowane, a z drugiej strony, ich ofiary nie są świadome dostępnych dla nich dróg prawnych. Innym problemem jest fakt, że funkcjonariusze policji nie są wystarczająco przeszkoleni w zakresie nękania na ulicy i również często bagatelizują ten problem. Z drugiej jednak strony trudności pojawiają się również przy dochodzeniu sprawiedliwości – świadkowie, nagrania wideo czy interwencja policji są wiarygodnymi dowodami dla sądu, ale trudno je zebrać i dlatego sprawcom często udaje się uniknąć popełnienia przestępstwa. Niemniej – świadomość zjawiska i edukacja w zakresie dostępnych dróg prawnych z pewnością sprawi, że reakcja na takie zachowania będzie coraz bardziej powszechna, a przez to również zakres dostępnych sposobów dowodzenia szerszy. Ponadto, biorąc pod uwagę złożoność problemu, nękanie uliczne wymaga zintegrowanej i wielowymiarowej odpowiedzi, a proponowane sposoby reagowania na to zjawisko odnoszą się nie tylko do zmian prawa, ale różnych zmian organizacyjnych czy infrastrukturalnych. W tym celu proponuje się m.in. zwiększyć bezpieczeństwo przestrzeni publicznej poprzez: zapewnienie lepszego oświetlenia w nocy, zwiększenie obecności policji, zapewnienie niezawodności transportu publicznego czy też instalację kamer ulicznych. Ponadto również działania edukacyjne, takie jak  szkolenie funkcjonariuszy organów ścigania w zakresie przemocy ze względu na płeć i kulturowych uprzedzeń związanych z płcią, wprowadzenie do szkół programu nauczania uwzględniającego informacje o istnieniu i wadze problemu pozytywnie wpłyną na możliwości przeciwdziałania zjawisku i ochrony ofiar catcallingu.

Autor tekstu: apl. adw. Marcin Morawski

[:]

[:pl]

Poszukujemy! Rekrutujemy!

Kogo?

Osoby:

• odbywającej aplikację adwokacką lub radcowską – preferowany 1 rok aplikacji,
• zainteresowanej prawem karnym, w tym prawem karnym gospodarczym i karnym międzynarodowym
• biegłej w posługiwaniu się językiem angielskim w mowie i piśmie – znajomość innych języków będzie dodatkowym atutem.

Doświadczenie pracy w kancelarii będzie dodatkowym atutem

Dlaczego poszukujemy?

Potrzebujemy wsparcia przy:

• kompleksowym prowadzeniu postępowań karnych (w tym dotyczących przestępstw tzw. białych kołnierzyków, czy postępowań,, ekstradycyjnych), zarówno w charakterze obrońcy, jak i pełnomocnika pokrzywdzonych;
• sporządzaniu opinii prawnych z zakresu compliance, AML/CFT, oceny ryzyka odpowiedzialności prawnokarnej osób fizycznych, w tym osób fizycznych pełniących funkcję członka zarządu czy rady nadzorczej;
• sporządzaniu raportów eksperckich na potrzeby postępowań ekstradycyjnych i Europejskich Nakazów Aresztowania;
• wsparciu klienta biznesowego w codziennym funkcjonowaniu w kontekście kontaktów z organami ścigania i oceną zagrożeń prawnokarnych;
• przygotowywaniu i przeprowadzaniu szkoleń z zakresu compliance, w tym dawnraid i AML.

Dlaczego warto aplikować?

• zdobędziesz umiejętności i doświadczenie z zakresu spraw karnych, w tym również rzadko praktykowanych, wyspecjalizowanych obszarów;
• gwarantujemy różnorodność – szeroki zakres tematyczny prowadzonych spraw, w tym również z zakresu prawa karnego międzynarodowego;
• pracujemy w młodym i bardzo doświadczonym zespole;
• pracujemy w zespole na zasadach partnerskiej współpracy;
• będziesz mieć możliwość rozwijania biegłości w zakresie Legal English i codziennego kontaktu z językiem angielskim;
• zapewniamy wsparcie merytoryczne i możliwość objęcia patronatem przez wybranego adwokata, jak również wewnętrzne szkolenia umożliwiające dzielenie się wiedzą.

Ponadto zapewniamy pakiet medyczny oraz możliwość skorzystania z programu Multisport.

Wyrażam zgodę na przetwarzanie przez Pietrzak Sidor & Wspólnicy sp. j. (administratora danych) moich danych osobowych, które zostały zamieszczone w przekazanych przeze mnie dokumentach (CV, życiorys, list motywacyjny) w celu przeprowadzenia procesu rekrutacji, zgodnie z rozporządzeniem UE 2016/679 z dnia 27.04.2016 r. (ogólne rozporządzenie o ochronie danych osobowych, Dz. Urz. UE L 119, s. 1). Zostałem poinformowany, że zgoda może zostać wycofana w dowolnym momencie, wycofanie zgody nie wpływa na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej wycofaniem.

RODO

W związku z realizacją wymogów Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych „RODO”), informujemy o zasadach przetwarzania Pani/Pana danych osobowych oraz o przysługujących Pani/Panu prawach z tym związanych.

1. Administratorem Pani/Pana danych osobowych jest Pietrzak Sidor & Wspólnicy sp. j. z siedzibą w Warszawie (02-567) przy ul. Sandomierskiej 8 lok. 5
2. W sprawach związanych z Pani/Pana danymi proszę kontaktować się z Inspektorem Ochrony Danych, adres email: rodo@pietrzaksidor.pl
3. Administrator danych osobowych przetwarza Pana/Pani dane na postawie obowiązujących przepisów prawa.
4. Pani/Pana dane osobowe przetwarzane są w celu przeprowadzenia procesu rekrutacyjnego.
5. Pani/Pana dane osobowe będą przechowywane do zakończenia procesu rekrutacyjnego.
6. Ma Pani/Pan prawo do dostępu do swoich danych osobowych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania.
7. Ma Pani/Pan prawo do wniesienia sprzeciwu wobec dalszego przetwarzania, a w przypadku wyrażenia zgody na przetwarzanie danych do jej wycofania. Skorzystanie prawa cofnięcia zgody nie ma wpływu na przetwarzanie, które miało miejsce do momentu wycofania zgody.

[:]

Pierwsza część rozprawy obejmowała przedstawienie stanowisk stron. Pełnomocnicy Skarżącego wskazywali na charakter i kontekst naruszenia praw Skarżącego. W szczególności, wskazywali na okoliczności, w jakich doszło do przedterminowego skrócenia kadencji Sędziego Grzędy, jak i pozostałych 14 sędziów-członków KRS oraz konsekwencje tego naruszenia, w tym brak możliwości odwołania się do sadu w związku ze skróceniem kadencji Skarżącego.

W trakcie drugiej części rozprawy, uczestnicy odpowiadali na pytania sędziów Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, dotyczące m.in. kadencji sędziów-członków KRS, orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego i zasad wykładni na gruncie prawa konstytucyjnego, orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz treści zasady rządów prawa.

„Wyrok Wielkiej Izby będzie miał ogromne znaczenie dla funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości w Polsce i przestrzegania rządów prawa” – podkreśla adw. Mikołaj Pietrzak. „Dzisiejsze pytania sędziów Europejskiego Trybunału Praw Człowieka wskazują na wnikliwą analizę i szerokie spojrzenie na kontekst sprawy Skarżącego” – dodaje adw. Małgorzata Mączka-Pacholak.

Orzeczenie, które wyda Wielka Izba Europejskiego Trybunału Praw Człowieka będzie ostateczne i nie będzie przysługiwało od niego odwołanie.

Tło sprawy

Sędzia wniósł skargę do ETPC w 2018 roku w związku z reformą sądownictwa i skróceniem jego 4-letniej kadencji w Krajowej Radzie Sądownictwa. Skarżący zarzucił Polsce arbitralne przerwanie kadencji członka KRS oraz brak możliwości zaskarżenia tej decyzji, w efekcie naruszenie prawa do sądu (art. 6 ust. 1 Konwencji) oraz prawa do skutecznego środka odwoławczego (art. 13 Konwencji).

W lipcu 2019 roku ETPC zakomunikował sprawę rządowi Polski. W lutym 2021 roku ETPC zdecydował, że skargę, pomimo sprzeciwu polskiego rządu, rozpatrzy 17-osobowa Wielka Izba Trybunału.

Do sprawy przystąpił Rzecznik Praw Obywatelskich i skierował do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka opinię przyjaciela sądu. Swoje opinie złożyły także organizacje: Amnesty International wraz z Międzynarodową Komisją Prawników (ICJ), Helsińska Fundacja Praw Człowieka, Europejska Sieć Rad Sądownictwa (ENCJ) oraz Stowarzyszenie Sędziów Polskich Iustitia. W postępowaniu przed Wielką Izbą swoje stanowiska przedstawił również Specjalny Sprawozdawca ONZ ds. Niezależności Sądownictwa, Rząd Danii oraz Królestwa Niderlandów. Wszyscy zgodnie podkreślają szczególny charakter tej sprawy i jej znaczenie dla Skarżącego i pozostałych sędziów-członków KRS, którym skrócono kadencję w 2018 r. Zwracają także uwagę na znaczenie sprawy i jej rozstrzygnięcia dla funkcjonowania systemu sądownictwa wymiarze międzynarodowym.

[:pl]

Sędzia Biliński orzekał w Sądzie Rejonowym dla Warszawy- Śródmieścia w Warszawie w wielu sprawach wykroczeniowych, w tym dotyczących wolności zgromadzeń. Niektóre z orzeczeń były postrzegane jako niekorzystne dla rządu, a Skarżący był krytykowany przez polityków partii rządzącej.

Prezes sądu, bez zasięgnięcia opinii kolegium Sądu Okręgowego, przeniósł sędziego Bilińskiego do III Wydziału Rodzinnego i Nieletnich. Jego odwołanie od tej decyzji do KRS nie zostało uwzględnione.

W skardze do ETPC Sędzia wskazuje na naruszenie artykułu 6 ust. 1 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka (prawo do rzetelnego procesu). Skarżący zarzuca, że postępowanie dotyczące jego przeniesienia było niesprawiedliwe pod wieloma względami, w tym decyzja nie była bezstronna, a przeniesienie było swoistą karą za wydane przez niego orzeczenia. Ponadto sędzia wykazuje, że nie miał możliwości zaskarżenia decyzji KRS rozpatrującej jego odwołanie przed niezawisłym i bezstronnym sądem. Odnosi się także do niezawisłości sądów i możliwego efektu mrożącego, jaki decyzja w jego sprawie może wywierać na sędziów orzekających w sprawach wrażliwych politycznie.

Wraz ze sprawą sędziego Bilińskiego, ETPC zakomunikował także 4 inne sprawy dotyczące reform wymiaru sprawiedliwości w Polsce w ostatnich latach.

[:]

[:pl]

Objaśnienia do art. 1-13 i 14-17 ustawy przygotowali wspólnie adw. Bartłomiej Ostrzechowski oraz r.pr. Krzysztof Riedl, zaś do art. 13a-13zb ustawy – r.pr. Aleksander Jakubowski.

Serdecznie zachęcamy do lektury!

[:]

[:pl]

Zakomunikowana sprawa dotyczy zdarzeń, do których doszło we wrześniu 2019 roku w ramach pokojowego protestu aktywistów i aktywistek w porcie Gdańsku. Żaglowiec Rainbow Warrior zakotwiczył przy wejściu do portu, skutecznie blokując statek towarowy przewożący węgiel importowany z Mozambiku. Dzięki temu doszło do opóźnienia jego wejścia do portu i rozładunku węgla. Po kilku godzinach protestu na pokład statku i jednego z pontonów na którym znajdowali się aktywiści weszli uzbrojeni funkcjonariusze straży granicznej. Funkcjonariusze Ci przez okres kilku godzin byli faktycznie zatrzymani przez Straż Graniczną, która pod bronią przetrzymywała ich na pokładzie statku i pontonu. Dwójka z nich została potem formalnie zatrzymana i przedstawiono jej zarzuty popełnienia przestępstwa.

Skarżący zarzucili w swoich skargach naruszenie artykułu 5 § 1 i 2 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, wskazując, że ich zatrzymanie było bezprawne, arbitralne i nieuzasadnione. Wskazali również alternatywnie na naruszenie art. 2 Protokołu nr 4 do Konwencji podkreślając, że Straż Graniczna utrudniła im swobodne poruszanie się. Skarżący zarzucili także naruszenie praw zagwarantowanych im przez artykuł 10 i 11 Konwencji, wskazując, że interwencja Straży Granicznej stanowiła nieproporcjonalne ograniczenie ich prawa do wolności wypowiedzi i zgromadzeń.

– Sprawę uważam za precedensową i ważną dla wielu aktywistów, biorących udział w demonstracjach w Polsce. Bardzo często dochodzi bowiem do sytuacji w której na okres kilku godzin osoby są przetrzymywane przez organy porządku publicznego w kordonach. Komunikacja sprawy oznacza, że Trybunał uznał za zasadne rozpoznać w istocie wszystkie zarzuty podniesione w skardze” – tłumaczy – wskazuje adw. Maria Radziejowska, pełnomocniczka skarżących. Zwraca również uwagę, na stosunkowo szybką komunikację sprawy, wniesionych do ETPCz w czerwcu 2020 r.

– Sprawa ta stanowi egzemplifikację szerszego zjawiska jakim jest kurczenie się przestrzeni dla funkcjonowania społeczeństwa obywatelskiego w Polsce, które to zjawisko obserwujemy na przestrzeni ostatnich lat. Stanowi ona w związku z tym doskonałą okazję dla Trybunału do dokonania oceny czy tego typu polityka państwa jest zgodna z prawami człowieka zagwarantowanymi w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.  – dodaje adw. Adam Ploszka, pełnomocnik skarżących.

Zgodnie z procedurą postępowania, o ile nie dojdzie do polubownego zakończenia sprawy, ETPCz wyznaczy polskiemu rządowi termin na złożenie pisemnego stanowiska i udzielenie odpowiedzi na zadane pytania. W dalszej kolejności swoje stanowisko przedstawią Skarżący.

[:]

[:pl]Wymagania:

• rozpoczęta aplikacja adwokacka lub radcowska (preferowany I lub II rok)
• zainteresowanie prawem cywilnym materialnym i procesowym
• znajomość języka angielskiego w mowie i piśmie będzie dodatkowym atutem
• doświadczenie w pracy w kancelarii lub jako prawnik wewnętrzny będzie dodatkowym atutem

Opis stanowiska:

• kompleksowa obsługa postępowań sądowych i administracyjnych, w tym przygotowywanie pism procesowych pod nadzorem adwokata lub radcy prawnego oraz reprezentacja Klientów Kancelarii przed sądami i organami administracji
• bieżąca obsługa prawna osób fizycznych i podmiotów gospodarczych w zakresie prawa cywilnego i gospodarczego, w tym przygotowywanie i negocjowanie umów oraz dokumentów korporacyjnych pod nadzorem adwokata lub radcy prawnego
• samodzielny i bezpośredni kontakt z Klientami Kancelarii

Oferujemy:

• wynagrodzenie adekwatne do posiadanych kompetencji i doświadczenia
• stałe wsparcie merytoryczne doświadczonego zespołu
• w razie potrzeby objęcie patronatem przez adwokata lub radcę prawnego
• pakiet medyczny
• kartę Multisport
• pracę w dziale cywilnym od zaraz

Osoby zainteresowane proszone są o przesłanie CV oraz listu motywacyjnego na adres e-mail: aplikant@pietrzaksidor.pl do dnia 31 marca br. z dopiskiem:

Wyrażam zgodę na przetwarzanie przez Pietrzak Sidor & Wspólnicy sp. j. (administratora danych) moich danych osobowych, które zostały zamieszczone w przekazanych przeze mnie dokumentach (CV, życiorys, list motywacyjny) w celu przeprowadzenia procesu rekrutacji, zgodnie z rozporządzeniem UE 2016/679 z dnia 27.04.2016 r. (ogólne rozporządzenie o ochronie danych osobowych, Dz. Urz. UE L 119, s. 1). Zostałem poinformowany, że zgoda może zostać wycofana w dowolnym momencie, wycofanie zgody nie wpływa na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej wycofaniem.

RODO

W związku z realizacją wymogów Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych „RODO”), informujemy o zasadach przetwarzania Pani/Pana danych osobowych oraz o przysługujących Pani/Panu prawach z tym związanych.

1. Administratorem Pani/Pana danych osobowych jest Pietrzak Sidor & Wspólnicy sp. j. z siedzibą w Warszawie (02-567) przy ul. Sandomierskiej 8 lok. 5.
2. W sprawach związanych z Pani/Pana danymi proszę kontaktować się z Inspektorem Ochrony Danych, adres email: rodo@pietrzaksidor.pl
3. Administrator danych osobowych przetwarza Pana/Pani dane na postawie obowiązujących przepisów prawa.
4. Pani/Pana dane osobowe przetwarzane są w celu przeprowadzenia procesu rekrutacyjnego.
5. Pani/Pana dane osobowe będą przechowywane do zakończenia procesu rekrutacyjnego.
6. Ma Pani/Pan prawo do dostępu do swoich danych osobowych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania.
7. Ma Pani/Pan prawo do wniesienia sprzeciwu wobec dalszego przetwarzania, a w przypadku wyrażenia zgody na przetwarzanie danych do jej wycofania. Skorzystanie prawa cofnięcia zgody nie ma wpływu na przetwarzanie, które miało miejsce do momentu wycofania zgody.

[:]

[:pl]

Sędzia wniósł skargę do ETPC w 2018 roku w związku z reformą sądownictwa i skróceniem jego 4-letniej kadencji w Krajowej Radzie Sądownictwa. Skarżący zarzucił Polsce arbitralne przerwanie mandatu członka KRS oraz brak możliwości zaskarżenia tej decyzji, w efekcie naruszenie prawa do sądu (art. 6 ust. 1 Konwencji) oraz prawa do skutecznego środka odwoławczego (art. 13 Konwencji). 

W lipcu 2019 roku ETPC zakomunikował sprawę rządowi Polski. W lutym 2021 roku ETPC zdecydował, że skargę, pomimo sprzeciwu polskiego rządu, rozpatrzy 17-osobowa Wielka Izba Trybunału.  

„Decyzja o przekazaniu sprawy sędziego Grzędy do rozpoznania przez Wielką Izbę Trybunału wskazuje na wagę rozpoznawanej sprawy i jej znaczenie dla polskiego i międzynarodowego systemu prawnego” – zauważa adw. Małgorzata Mączka-Pacholak, pełnomocniczka Skarżącego. „Informując o przekazaniu sprawy do rozpoznania przez Wielką Izbę, Trybunał wskazał, że obecnie w Trybunale znajduje się 27 spraw dotyczących reform wymiaru sprawiedliwości w Polsce w latach 2017-2018; aż 17 spraw zostało zakomunikowanych polskiemu rządowi w ubiegłych dwóch latach.” 

„Rozpoznanie sprawy przez Wielką Izbę należy do rzadkości w praktyce działania Trybunału” – podkreśla adw. Mikołaj Pietrzak, pełnomocnik Skarżącego. „Liczę, że decyzja o przekazaniu sprawy do właściwości Wielkiej Izby i rozstrzygnięcie w sprawie przyczyni się do wzmocnienia standardów ochrony niezależności sądownictwa, stojącego na straży ochrony praw i wolności jednostek” – dodaje. 

Do sprawy przystąpił Rzecznik Praw Obywatelskich i skierował do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka opinię przyjaciela sądu. Swoje opinie złożyły także organizacje: Amnesty International wraz z Międzynarodową Komisją Prawników (ICJ), Helsińska Fundacja Praw Człowieka, Europejska Sieć Rad Sądownictwa (ENCJ) oraz Stowarzyszenie Sędziów Polskich Iustitia. Wszyscy zgodnie podkreślają szczególny charakter tej sprawy i jej znaczenie dla Skarżącego i pozostałych sędziów-członków KRS, którym skrócono kadencję w 2018 r. Zwracają także uwagę na znaczenie sprawy i jej rozstrzygnięcia dla funkcjonowania systemu sądownictwa w Polsce.

Orzeczenie wydane przez Wielką Izbę Europejskiego Trybunału Praw Człowieka będzie ostateczne i nie będzie przysługiwać od niego odwołanie. 

[:]